Η χώρα των γύφτων (2004)

Λέγεται ότι οι γύφτοι δεν έχουν σπίτι, ούτε πατρίδα. Σπίτι μπορεί να μην έχουν, αλλά πατρίδα έχουν σίγουρα. Είναι η Ελλάδα, η χώρα των γύφτων.

Η άγρια φυλή των γραικύλων μπορεί να μην είναι μελαψή, αλλά ως προς την κουλτούρα γυφτίζει ανυπέρβλητα. Τα χαρακτηριστικά του γνήσιου γύφτου είναι η βρωμιά, επακόλουθο του νομαδικού τρόπου, ο θόρυβος, συνέπεια της υπαίθριας διαβίωσης και της ανάγκης για διαλάληση της πραμάτειας, και η αναρχία, ως ασορτί με το γενικό στιλ ζωής.

Πάρτε τώρα το γραικύλο, που δεν είναι γέννημα-θρέμμα γύφτος, αλλά κατ’ εικόνα κι ομοίωση. Οδηγώντας το αυτοκίνητο, κατεβάζει το τζάμι και πετάει αόριστα το πακέτο από τα τσιγάρα ή το κουτί του αναψυκτικού. Στην παραλία ή στο δάσος εγκαταλείπει τα αποφάγια του, σε σακούλα ή χύμα, λες και το σύμπαν είναι η προσωπική του χωματερή. Ακόμα και στο σπίτι, σε στιγμές έμπνευσης, πετάει τα σκουπίδια του από τον τρίτο όροφο βάζοντας σημάδι τον κάδο, χωρίς να είναι ολυμπιακό άθλημα, το έχω
τσεκάρει. Παντού στους δρόμους λιάζονται γόπες και ανεξακρίβωτα χαρτικά, ενώ στα λιμάνια αρμενίζουν κουράδες και προφυλακτικά.

Ως προς το θόρυβο, ο μαθητής έχει ξεπεράσει το δάσκαλο. Ο γραικύλος είναι τόσο θορυβώδης, ώστε οι ζουλού με όλα τα ταμ-ταμ και τους ξέφρενους χορούς τους, αν συγκριθούν μαζί του, μοιάζουν με τάγμα μοναχών υπό όρκο σιωπής. Ο γυφτύλος αγοράζει χιλιάδες κυβικά, κόβει εξατμίσεις, προσθέτει κάνα δυο τούρμπα και το υπογούφερ της κολάσεως και βγαίνει παγανιά αργά το μεσημέρι ή νωρίς το πρωί για να πιάσει τα θύματα του στον ύπνο. Η πόλη ολόκληρη, η χώρα στο σύνολό της, είναι για τον ιθαγενή μια πίστα επίδειξης της σοβαρής ψυχοπαθολογίας του και της αστείας τσουτσούνας του. Με κάθε ευκαιρία, ή χωρίς ευκαιρία, κορνάρει, φωνάζει, βρίζει και γενικά επείγεται να κάνει την παρουσία του αισθητή. Στα καφέ και στα μπαρ ο στόχος του μήνα είναι η ολική κώφωση.

Η αναρχία, τώρα, μπορεί να οφείλεται στο ότι είμαστε το μοναδικό κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ανεπάρκεια προσωπικού για έλεγχο και καταστολή, παρ’ όλο το γιγαντισμό του Δημοσίου. Υπάρχουν αρκετοί τροχονόμοι για να γεμίσουν σε ένα βράδυ τα Βαλκάνια με κλήσεις για παράνομη στάθμευση, αλλά ουδαμώς αρκετοί για τον έλεγχο των ντεσιμπέλ. Από την άλλη μεριά, στις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης, ορδές γενίτσαρων νομιμοποιούν την ασχετοσύνη τους δια της μεθόδου του λαδώματος και κατόπιν ενώνονται με τις στρατιές των μεθυσμένων και λοιπών ηλιθίων, για να εξολοθρεύσουν 2.000 ανθρώπους κάθε χρόνο και να αφήσουν άλλους 1.000 στο αναπηρικό καροτσάκι. Δεν το κάνουν καν για πετρέλαια. Απλά για σπορ. Εξάλλου, ο κάθε λοβοτομημένος χουλιγκάνος ή μισάνθρωπος κωλοπαιδαράς μπορεί ατιμώρητα να κάνει γυαλιά καρφιά ολόκληρες περιουσίες γύρω από το γήπεδο ή μέσα στο Πολυτεχνείο, στο όνομα της ποδοσφαιρικής θρησκείας ή κάποιας δήθεν ιδεολογίας.

Με όλα αυτά, είναι περίπου τραγικό να γεννιέται κανείς Έλληνας σήμερα. Γιατί η έννοια Έλληνας, ως προς την αρχαιοελληνική της διάσταση, έχει εκλείψει. Επομένως, για όποιον γεννιέται Έλληνας δεν υπάρχει νορμάλ προοπτική, παρά δύο άδικες, κύριε πρόεδρε, επιλογές: Ή θα παλέψει να σταθεί στο ύψος της έννοιας Έλληνας, οπότε θα περάσει τη ζωή του μόνος ανάμεσα στους πρωτόγονους, ή θα αφομοιώσει τα ήθη των γραικύλων, οπότε θα γίνει ένα με αυτούς. Γύφτος.

Υποσημείωση: Ας με συγχωρήσουν οι γύφτοι (ετυμ.: Αιγύπτιος), αν τους προσέβαλα συγκρίνοντάς τους με τους γραικύλους.