| Legend, legend! (2007) |
Δεν ακούω συχνά ραδιόφωνο. Τσιτώνουν τα νεύρα μου από την ακατάσχετη μπουρδολογία. Αλλά καμιά φορά το ανοίγω, μπας και πετύχω κανένα καινούριο τραγούδι που αξίζει. Χτες, Πέμπτη, πρέπει να έσπασα ρεκόρ. Το έκλεισα το πολύ μισό λεπτό αφότου το άνοιξα. Δεν άντεξα παραπάνω. |
| Ελεήστε μας! (2003) |
Πότε ήταν η τελευταία φορά που στείλατε στην κυβέρνηση επιστολή διαμαρτυρίας σχετικά με την ανεπάρκεια των υποδομών για τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Τι είπατε; Δεν είστε άτομο με ειδικές ανάγκες; Πολύ καλά. Τότε, πότε ήταν η τελευταία φορά που κατεβήκατε σε διαδήλωση για την καθυστέρηση των συντάξεων; Ούτε συνταξιούχοι είστε; Μάλιστα. |
| Μερικοί το προτιμούν καυτό (το δάσος) [2007] |
Αξιότιμοι πολιτικοί ηγέτες, |
| Το πόκερ της ζωής (2003) |
Καμιά φορά η ζωή φαντάζει σαν μια παρτίδα πόκερ. Οι συνδυασμοί στο πόκερ, αν εξαιρέσουμε τα ταπεινότατα ζεύγη, είναι κατά σειρά αύξουσας ισχύος: κέντα, χρώμα, φουλ, καρέ και φλος. |
| Ερώτηση: Γιατί οι άρχοντες αυτού του βασιλείου μας έχουν γραμμένους; (2003) |
Στη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, κάποιοι ανοίγουν μια τάφρο εγκάρσια στο δρόμο και περνάνε έναν αγωγό. Μετά ρίχνουν λίγο χώμα και αποχωρούν με φρόνημα υψηλό. Οι άλλοι, αυτοί που θα ασφαλτοστρώσουν, δεν ευκαιρούν σήμερα. Ούτε αύριο. Θα ευκαιρήσουν ίσως σε καμιά βδομάδα. Θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους. Αλλά γιατί να το κάνουν; |
| Εκεί όπου τελειώνει η δημόσια αρχίζει η ατομική ευθύνη (2003) |
Μας έλαχε να ζούμε σε μια αντιφατική χώρα, η οποία έχει την έπαρση αναπτυγμένης, δομές αναπτυσσόμενης και νοοτροπία υποανάπτυκτης. Φυσικά, για όλα φταίει το κράτος. |
| Η χώρα των γύφτων (2004) |
Λέγεται ότι οι γύφτοι δεν έχουν σπίτι, ούτε πατρίδα. Σπίτι μπορεί να μην έχουν, αλλά πατρίδα έχουν σίγουρα. Είναι η Ελλάδα, η χώρα των γύφτων. |
| Περί ίσης μεταχείρισης ή πώς πλήρωσα για ένα τραγούδι 72,10 ευρώ (2004) |
Έκανα το λάθος. Βρέθηκα Τρίτη απόγευμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με το αυτοκίνητό μου. Για μια φορά, επέλεξα να μη χρησιμοποιήσω το μετρό ή το τραμ. Ούτε καν τις υποδειγματικές γραμμές του Ο.Α.Σ.Θ. Από μία άποψη δεν ήταν λάθος, ανάγκη ήταν. Έπρεπε να αφήσω ένα ογκώδες πακέτο σε κάποιο κεντρικό κατάστημα. Αλλά ας πούμε ότι ήταν λάθος μου μεγάλο. Ας είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου, όσο θα είμαι στη συνέχεια με τους άλλους. Fair play. |
| Προς Υποτακτικούς του Βασιλείου (2003) |
Είστε σκληρά και έντιμα εργαζόμενοι μισθωτοί; Ονειρεύεστε ότι θα έρθει μια μέρα που θα αποσυρθείτε και θα ζήσετε μερικά ξεκούραστα χρόνια στην ασφάλεια της οικογενειακής θαλπωρής; Ως εδώ καλά. Προφανώς, όμως, στηρίζετε τα όνειρά σας στη σύνταξη που δικαιούστε με βάση τις εισφορές που επί δεκαετίες πληρώνετε αδιάλειπτα στα ασφαλιστικά σας ταμεία. Μήπως παραείστε απαιτητικοί και κακομαθημένοι; |
| Είμαστε όλοι εδώ (1996) |
Ήταν φθινόπωρο, ήταν σούρουπο και τα παράθυρα ήταν ροζ. Ένας μοτοσυκλετιστής γύρω στα είκοσι πέντε σταμάτησε μπροστά στο Δημοτικό Σχολείο. Κοίταξε το σχολείο, κοίταξε για λίγο τους μαθητές που έπαιζαν στο προαύλιο, χαμογέλασε με νοσταλγία και μετά τράβηξε το γκάζι και χάθηκε. Μια ζεστή αύρα φύσηξε κι έφερε στους μαθητές το χαμόγελο του μοτοσυκλετιστή. Μια περίεργη δύναμη είχε απλωθεί στο χώρο. |