Το όνειρο (1998)
«Βλέπεις όνειρο», είπε ο άντρας στο παιδί. Κι ωστόσο η αλήθεια είναι μέσα στο όνειρο, ακριβώς όπως το ψέμμα είναι μέσα στην πραγματικότητα.
Ο άντρας ήταν ψηλός, δυνατός, με σκληρό αλλά ταυτόχρονα ευγενικό πρόσωπο χωρίς ηλικία. Φαινόταν ότι δεν υπήρξε ποτέ παιδί και δε θα γίνει ποτέ γέρος. Ήταν ένας σοφός άντρας. Ο πιο σοφός. Περπατούσε πάντα μπροστά. Με τον ίδιο, απαράλλαχτο βηματισμό. Ποτέ δε σταματούσε και ποτέ μα ποτέ δεν πήγαινε πίσω.
Το παιδί περπάτησε μαζί του. Ήθελε να μάθει απ' αυτόν. Ο άντρας μιλούσε πολύ σπάνια. Αυτά που δίδασκε τα έδειχνε με τη συμπεριφορά του, τις πράξεις του. 'Ηταν ένας αργός, κάποτε οδυνηρός, μα ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος διδασκαλίας. Ο άντρας περνούσε από κάθε σπίτι που γεννιόταν ένα μωρό και το καλωσόριζε στον κόσμο. Περνούσε από κάθε σπίτι που πέθαινε ένας ηλικιωμένος και τον αποχαιρετούσε. Διαρκώς δίδασκε σιωπηλά. Με όλους ήταν σκληρός αλλά και δίκαιος. Ο απόλυτος δάσκαλος.
«Ποιος είσαι;», τον ρωτούσε το παιδί.
«Είμαι ο βασιλιάς», απαντούσε.
Κι εκεί τελείωνε η συζήτηση. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό, συναντούσε ανθρώπους που του ζητούσαν να τους θεραπεύσει, να τους διδάξει, να τους αλλάξει. Δεν αρνιόταν σε κανέναν. Προσέφερε και προχωρούσε ακούραστα. Συχνά οι άνθρωποι τον ικέτευαν να γυρίσει πίσω. Αυτή τη χάρη δεν την έκανε σε κανέναν. Ποτέ πίσω!
Το ταξίδι είχε δυσκολίες, μα το παιδί μάθαινε πολλά. Μάθαινε γιατί ήθελε να μάθει. Γιατί δεν φοβόταν την κούραση και τ' αμέτρητα χιλιόμετρα. Γιατί είχε υπομονή. Και γιατί δεν δίσταζε να γνωρίσει από κοντά και να εξερευνήσει τον περίεργο, τρομαχτικό άντρα.
«Ποιος είσαι;», ρωτούσε ξανά και ξανά το παιδί.
«Είμαι ο βασιλιάς.»
Καθώς τα χιλιόμετρα χάνονταν στον ορίζοντα και η γνώση συσσωρευόταν, το παιδί έγινε άντρας. Είχε δει τον βασιλιά να καλωσορίζει βρέφη και να αποχαιρετά γέρους. Τον είχε δει να θεραπεύει και να διδάσκει και να αλλάζει τον κόσμο. Τον είχε δει να φτιάχνει από ένα παιδί έναν άντρα.
«Ποιος είσαι;», τον ρώτησε ο βασιλιάς.
«Είμαι ένας άντρας», απάντησε εκείνος.
«Έμαθες τόσα, αλλά δεν ξέρεις ακόμα ποιος είσαι. Είσαι το Παιδί μέσα σε κάθε άντρα.»
«Ποιος είσαι;», ψέλλισε το παιδί κατεβάζοντας το κεφάλι.
«Είμαι ο βασιλιάς. Το βασίλειο μου έχει δώδεκα ιππότες, επτά πριγκήπισσες, εικοσιτέσσερις κυρίες της Αυλής και άπειρα μικρά παιχνιδιάρικα παιδιά. Τ' όνομά μου είναι Χρόνος.»